Dag 1: Eerste keer vliegen!
Blijf op de hoogte en volg Anne
12 Oktober 2013 | Jordanië, Mādabā
Vandaag was de dag: eindelijk naar Jordanië! Voordat ik vertrok, vroeg men waarom ik naar Jordanië en het Midden-Oosten zou gaan. Ze dachten dat het onveilig was, zeker met de onrust in het Midden-Oosten. Maar, Jordanië is veilig en niet onrustig. Ik heb me geen moment onveilig gevoeld, overigens. Waarom Jordanië? Een tijd terug zag ik het TV programma "Erica op Reis", waarbij Erica Terpstra Jordanië bezocht. Ze ging naar Amman. Het leek wel een "1000 en een nacht" sprookje. En toen moest het nog komen. Ze ging naar Petra. Ze ging door de Siq, een nauwe, hoge kloof, maar ik had geen idee wat er achter kon komen. En toen kwam "The Treasury" (De Schatkamer of Al Khazneh) in zicht. Mijn mond viel open: dit kon toch niet bestaan? Sindsdien wou ik naar Jordanië, en heb ik mezelf ingelezen in het land. In juni heb ik geboekt bij Sawadee, een singlereis van 12 dagen. Ter vergelijking met de concurrenten had Sawadee het mooiste programma met genoeg aandacht voor natuur en cultuur. De reis was volgeboekt met 20 reizigers en een reisleiding.
Ik zou voor de eerste keer gaan vliegen. O, ik vond het zo spannend, met name het deel hoe alles zou werken (inchecken, douane). Ik ben nog nooit op een vliegveld geweest, overigens, dus ik had geen idee hoe alles werkte. Mijn ouders en mijn peetoom waren ook nieuwsgierig, dus zij brachten mij weg naar Schiphol en zouden het vliegtuig zien opstijgen. Daar gekomen waren we te vroeg daar. Ik moest naar incheck balie 21, en ik was als eerste aan de beurt. Ik had zelfs nog een tijd moeten wachten voordat ik kon inchecken, zo vroeg was ik. Ik had geluk: ik had stoel 21A, dat is bij het raampje. Bij de balie ontmoette ik Richard. Hij ging ook mee met de reis, dus samen zijn we door de douane gegaan. Bij de gate hadden we een security scan. Daar ontmoette we nog twee ander van onze groep: Raldi en Martin. Na de scan gingen we zitten bij de gate (Gate G06). Daar kwam onze reisleider aan, Karin. Zij heeft islamstudies gestudeerd en reist veel door het Midden-Oosten en Azië. In totaal zouden wij met zn 5'en naar Amman vliegen. De andere 16 van de groep hadden een andere vlucht, met een overstap in Istanboel. Ze zouden later aankomen.
Het vliegtuig kwam aan taxiën naar de gate. Royal Jordanian, Airbus A319. We konden gaan boarden! Ik zat aan de achterkant (staart), bij het raampje, leuk! Langs mij zat een man uit Soedan, hij ging terug naar huis. En toen gingen we opstijgen (take-off). Dit was het leukste van de gehele vlucht. Mijn ouders en mijn peetoom hebben hem inderdaad zien opstijgen. Tijdens de vlucht werd er een maaltijd geserveerd: rundvlees met saus van gember en groente, met rijst. Daarnaast kon je films en TV series kijken. Langzaam werd het avond en donker. We vlogen over Israël, het was helemaal donker en allerlei lichtjes waren zichtbaar. Echt mooi. En toen gingen we de daling inzetten. De landing verliep soepel en zonder problemen. We taxiën verder. Bij stilstand hadden we geen gate, maar een trap naar de grond. Hier stonden bussen te wachten die ons naar de hal toebrachten. Bij de hal stond een lokale agent. Hij hielp ons met de visum (groepsvisum). We wachten op onze bagage en de lokale agent bracht ons naar de taxi. De agent en reisleiding bleef wachten op het vilegtuig tot de andere groep was aangekomen.
De taxi reed in het donker naar ons hotel. We zagen al wat glimpen van het land voordat we bij ons hotel arriveerde. Aangekomen bij het hotel checkte we in. Ik had kamer 314. Ik zou de kamer delen met Elianne, maar zij was er nog niet. Raldi, Martin, Richard en ik besloten om een drankje te pakken. Ik bestelde "Mount Nebo" wijn. De dag erna zouden we daadwerkelijk deze plek bezoeken. Daarom moest de wijn natuurlijk geproefd worden!
Hierna gingen we naar de kamer. Ik pakte mijn tas uit, poetste mijn tanden. Even later stond Richard te kloppen aan de deur "de rest is er". Samen zijn we naar beneden gegaan waar we kennis maakte met de groep. Ik ontmoette Elianne en we gingen samen naar de kamer. We kletste samen voordat we gingen slapen.
Het avontuur kon nu echt beginnen!
Ik zou voor de eerste keer gaan vliegen. O, ik vond het zo spannend, met name het deel hoe alles zou werken (inchecken, douane). Ik ben nog nooit op een vliegveld geweest, overigens, dus ik had geen idee hoe alles werkte. Mijn ouders en mijn peetoom waren ook nieuwsgierig, dus zij brachten mij weg naar Schiphol en zouden het vliegtuig zien opstijgen. Daar gekomen waren we te vroeg daar. Ik moest naar incheck balie 21, en ik was als eerste aan de beurt. Ik had zelfs nog een tijd moeten wachten voordat ik kon inchecken, zo vroeg was ik. Ik had geluk: ik had stoel 21A, dat is bij het raampje. Bij de balie ontmoette ik Richard. Hij ging ook mee met de reis, dus samen zijn we door de douane gegaan. Bij de gate hadden we een security scan. Daar ontmoette we nog twee ander van onze groep: Raldi en Martin. Na de scan gingen we zitten bij de gate (Gate G06). Daar kwam onze reisleider aan, Karin. Zij heeft islamstudies gestudeerd en reist veel door het Midden-Oosten en Azië. In totaal zouden wij met zn 5'en naar Amman vliegen. De andere 16 van de groep hadden een andere vlucht, met een overstap in Istanboel. Ze zouden later aankomen.
Het vliegtuig kwam aan taxiën naar de gate. Royal Jordanian, Airbus A319. We konden gaan boarden! Ik zat aan de achterkant (staart), bij het raampje, leuk! Langs mij zat een man uit Soedan, hij ging terug naar huis. En toen gingen we opstijgen (take-off). Dit was het leukste van de gehele vlucht. Mijn ouders en mijn peetoom hebben hem inderdaad zien opstijgen. Tijdens de vlucht werd er een maaltijd geserveerd: rundvlees met saus van gember en groente, met rijst. Daarnaast kon je films en TV series kijken. Langzaam werd het avond en donker. We vlogen over Israël, het was helemaal donker en allerlei lichtjes waren zichtbaar. Echt mooi. En toen gingen we de daling inzetten. De landing verliep soepel en zonder problemen. We taxiën verder. Bij stilstand hadden we geen gate, maar een trap naar de grond. Hier stonden bussen te wachten die ons naar de hal toebrachten. Bij de hal stond een lokale agent. Hij hielp ons met de visum (groepsvisum). We wachten op onze bagage en de lokale agent bracht ons naar de taxi. De agent en reisleiding bleef wachten op het vilegtuig tot de andere groep was aangekomen.
De taxi reed in het donker naar ons hotel. We zagen al wat glimpen van het land voordat we bij ons hotel arriveerde. Aangekomen bij het hotel checkte we in. Ik had kamer 314. Ik zou de kamer delen met Elianne, maar zij was er nog niet. Raldi, Martin, Richard en ik besloten om een drankje te pakken. Ik bestelde "Mount Nebo" wijn. De dag erna zouden we daadwerkelijk deze plek bezoeken. Daarom moest de wijn natuurlijk geproefd worden!
Hierna gingen we naar de kamer. Ik pakte mijn tas uit, poetste mijn tanden. Even later stond Richard te kloppen aan de deur "de rest is er". Samen zijn we naar beneden gegaan waar we kennis maakte met de groep. Ik ontmoette Elianne en we gingen samen naar de kamer. We kletste samen voordat we gingen slapen.
Het avontuur kon nu echt beginnen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
