Dag 6: Petra & Turkse Hammam
Blijf op de hoogte en volg Anne
17 Oktober 2013 | Jordanië, Petra
Gister, zag ik eindelijk de Schatkamer (Al-Khazneh) met mijn eigen ogen. Vandaag zal ik de Schatkamer opnieuw zien, maar dan in de magie van het zonlicht. Maar andere tombes en plekken moesten ook ontdekt worden. Deze dag zou een zware dag worden met veel wandelen en klimmen. Dus de dag kreeg een prima afsluiter met een Turkse Hammam en massage!
De dag startte vroeg. Onze reisleider wou om 7 uur vertrekken, zodat we 10 minuten later bij het bezoekerscentrum in Petra zouden zijn. Als je later aankomt, wordt het drukker. Rond een uur of 9/10, komen er bussen vanuit Aqaba en Amman met toeristen, rond die tijd is het superdruk bij de Siq en de Schatkamer. Als je rond half 8 komt, heb je een grotere kans dat het minder druk is en mogelijk zelfs alleen bent met de Schatkamer. Om half 7 ging het ontbijt open. Ik nam een uitgebreid ontbijt. Dit was wel nodig, want vandaag zou het een lange en ook zware dag worden, met veel wandelen (trails/pittige wandelroutes) en klimmen. Ons hotel (Al Anbat Hotel) had een uitgebreide keuze in ontbijt. Iedereen was op tijd, dus de bus kon zelfs iets voor 7 uur vertrekken. Eindelijk, we gingen naar Petra! Voor Bibi uit onze groep werd het een speciale dag, het was vandaag haar verjaardag. Het is natuurlijk heel erg bijzonder om een van de Zeven Nieuwe Wereldwonderen te bezichtigen op je verjaardag. Ook onze meereizende gids Omar ging mee. Het was heel fijn dat hij meereisde. Hij vertelde altijd graag over de cultuur, het land, maar wist ook veel over de Jordaanse archeologie en Petra.
Petra ligt in de Wadi Arabia, en is een van de Zeven Nieuwe Wereldwonderen. Samen met Het Coliseum in Rome, Chichén Itzá (Maya tempel) in Yucatán (Mexico), Cristo Redentor (Het standbeeld van Christus de Verlosser) in Rio de Janeiro, Machu Pinchu in de Cuzco regio in Peru, Taj Mahal in Agra (India) en de Chinese grote muur. Daarnaast is er een eretitel voor de Giza Necropolis (een van de Grote Piramiden) bij Cairo. Petra is in het bijzonder bekend door de film van Indiana Jones en the Last Crusade, maar Petra is veel meer dan de Schatkamer, bijna de gehele stad is uit rotsen gehakt. De Schatkamer is het best bewaard gebleven en in mijn ogen het mooiste wat Petra te bieden heeft. Het is onmogelijk om alles van Petra in één dag te zien, maar in twee dagen heb je alles gezien, uitgezonderd de lange trails. Tijdens de reis kun je de stad één dag bezoeken, echter, het is mogelijk om op de tweede dag een optionele excursie te doen om de High Places of Sacrifice (De hooggelegen plekken des Offers) te zien, waar waarschijnlijk ook menselijke (kinder) offers werden gebracht. Aangezien ik de tweede dag een paardrijexcursie heb geboekt, zal ik Petra maar één dag bezoeken.
In Petra zie je een duidelijke bouwstijl van de Nabateeërs, maar je kunt ook duidelijk invloeden merken van de Grieken, de Romeinen, het Aziatische Oosten en het christendom. De geschiedenis van Petra startte ongeveer 9000 jaar gelden, waarbij Petra ook in het eerste testament wordt beschreven. Petra betekent “rotsen” in het Grieks. In de Oude Steentijd (meer dan 9000 jaar geleden), gingen de eerste mensen zich vestigen in dorpjes (bijvoorbeeld Beidha) dichtbij Petra. Vele millennium later, kwamen de eerste Nomaden handelsgroepen, die door de vele valleis passeerde. Zij kozen hiervoor, doordat deze passage de beste passage was om te handelen tussen de twee grootste beschavingen van die tijd: De Oude Egyptenaren en het rijk van Mesopotamië. Petra was benoemd in het Oude Testament, waarbij de Israëlieten, afkomstig uit Edom 40 jaar door de woestijn zijn gezworen. In Petra kreeg Mozes een opdracht van God om voor water te zorgen voor zijn volgelingen. Hierop sloeg Mozes op een rots, waarbij het water uit de rots kwam vloeien. Vandaag de dag zou deze bron nog steeds vloeien en bezichtigen onder de naam"Ain Musa" (De bron van Mozes). Petra is gebouwd door de Nabateeërs. De eerste keer dat zij worden genoemd in documenten is in 647 BC, waarbij zij bekend stonden als de vijanden van Ashurbanipal, de laatste koning van de Assyrië. Destijds waren de Nabateeërs een nomadenvolk (Bedoeïenen). De Nabateeërs werden naar Edom verjaagd door de Babyloniërs. In het begin van hun periode, overvielen de Nabateeërs de handelkaravanen, maar nadat de tijd vorderde, gingen zij meer handel drijven met de karavanen en garandeerde een veilige passage door het gebied. De naam Edom kwam te vervallen en deze plek, ondertussen wel bekend vanwege zijn handel, werd bekend als Arabia Patrea. De Romeinen hebben gerapporteerd dat in 312 de Nabateeërs werden aangevallen door de Griekse bevelhebber van Syrië, genaamd Antigonus. Zijn troepen konden geen mannen vinden, en vielen de vrouwen en kinderen aan. Zij probeerde alles te plunderen wat zij mee konden krijgen. Echter, werd het leger van de Nabateeërs gewaarschuwd en stonden ze binnen een uur paraad, waarna zij deze slag hebben gewonnen. Uiteindelijk hebben ze besloten om vrede af te kopen van de Grieken, dit doordat zij de welvaart van de stad wilden behouden. In de eeuwen erna groeide de stad Petra, maar ook de welvaart en de macht van de Nabateeërs, het leek eindeloos. Ze breide hun koninkrijk uit tot Damascus (80 BC) en even Saoedi-Arabië. Petra was de plek voor handel. Bijvoorbeeld ijzer, goud, zilver, glas, koper, en zijde. Maar ook was het een ideale plek om kruiden te verhandelen, bijvoorbeeld (riet)suiker, gember, henna en peper. Bijna alle karavaanroutes uit die tijd gingen via Petra. Ook de Romeinen stuurde troepen van Pompeï naar Petra. De Nabateeërs besloten weer om vrede af te kopen van het Romeinse Rijk. De Romeinse schrijver Strabo omschreef Petra “De Nabateeërs zijn zo hebzuchtig dat zij diegene aanbidden die hun bezittingen vergroten en zullen diegene pupbliek beboeten indien diegene bezittingen verliest”. Petra was bekend, omdat het een rijke, kosmopolitische stad was, bezaaid met villa’s, tempels, tuinen en gebouwen. Echter, werd de druk vanuit de Romeinen te groot. De laatste Koning van de Nabateeërs, Koning Rabbel II, probeerde de hoofdstad van Petra te verplaatsen naar Borsa, maar uiteindelijk had hij nog maar een optie: een afspraak maken met Rome. Koning Rabbel II overleed in 106, waarbij het Koninkrijk van de Nabateeërs vredevol naar de Romeinen ging. In het begin was Petra een belangrijke stad voor de Romeinen. Zo heeft de Keizer Hadrian in 130 AD Petra bezocht, mogelijk ook Keizer Severus in 199 AD. Helaas, keerde de tijden voor Petra, waarbij in 300 AD de stad achteruitging, werd verlaten door de Romeinen en uiteindelijk niet goed werd onderhouden. In 324 werd het christendom de religie van het gebied. In 363 kreeg het gebied een hevige aardbeving te voorduren, waarvan veel van Petra verloren ging. Petra s herontdekt door de Zwitserse ontdekkingsreiziger Jean Louis Burckhardt. Destijds werd hem een levensgevaarlijke missie aangeboden: de bron van de Nijl vinden. Dit was levensgevaarlijk door de vele inheemse stammen in dit gebied die geweld gebruikte tegen Westerlingen. Om zich voor te bereiden, ging Burckhardt naar Egypte, waarbij hij de Islam en Arabisch studeerde. Toen hij in 1809 aankwam in Aleppo, nam hij een synoniem over: Sheikh Ibrahim Ibn Abdallah, een Islamitische handelaar, afkomstig uit India, waarbij zijn moedertaal Hindoestani was. In de buurt van Kerak hoorde hij over de verborgen stad Petra. Met een lokale gids, heeft hij de Schatkamer en Petra herontdekt. Hij heeft in het geheim aantekeningen gemaakt. Burckhardt is overleden voordat hij daadwerkelijk aan zijn missie om de bron van de Nijl te vinden overleden. Zijn dagboeken zijn gepubliceerd na zijn dood, maar overschaduwd na zijn ontdekking van Petra. Zijn graf is te bezichtigen op een begraafplaats voor Moslims in Cairo, waarbij hij begraven is als Sheikh Ibrahim.
We kamen aan bij het bezoekerscentrum en onze Gids Omar kocht de entreekaartjes voor ons. Het was nu tijd om naar de Siq te wandelen. Echter, voordat we door de Siq lopen, zijn er ook nog twee ruïnes om even te benadrukken, waarbij we even stopte. Dit waren de Obelisk Tombe en de Bab-as-Siq Triclinium. Net voordat we de Siq instapte, zag je een dam en een tunnel. Deze dam is modern, echter, hij gereconstrueerd van de zelfde dam die de Nabateeërs hebben gebouwd in 50 AD. De beide dammen hadden dezelfde functie: Ervoor zorgen dat er geen vloedwater door de Siq kon komen. De Siq is 1,2 km lang met hoge kliffen aan beide kanten, waarbij sommige kliffen 150 meter hoog zijn. Op sommige punten is De Siq maar enkele meters breed. Aan de linkerhand hebben de Nabateeërs een waterkanaal gebouwd, dit kanaal kon water transporteren naar de stad toe. De route bevat vele bochten. De wandeling door de Siq zelf is al een leuke ervaring, maar het is lastig om foto’s te maken. Achter een bocht ligt echter de Schatkamer. Dit was even spannend als gisteravond, ik wou graag de Schatkamer weer zien, dit keer in zonlicht. Toen kwam de laatset bocht, ik kon de Schatkamer weer zien en weer hallo zeggen.
Bij de Schatkamer kregen we even vrije tijd. Echter, waren we helaas niet alleen. Het was bezaaid met toeristen. Er lagen diverse kamelen op de grond, waarbij je een kamelenritje kon maken. Sommige toeristen deden een ritje, maar dat was maar een kort ritje met een paar rondjes voor de Schatkamer. Dit kost echter 10 JD (ongeveer 10 euro), dit is zeer prijzig. Ter vergelijking: in de Wadi Rum woestijn heb ik ook een kamelentrip geboekt voor 90 minuten waarvoor ik 25 JD (ongeveer 25 euro) heb betaald. Als je een kamelentrip wilt maken, kun je dit beter doen in de Wadi Rum. Ook kon je bij de Schatkamer souvenirs kopen bij de vele winkeltjes, of bij een café lekker genieten van een glaasje drinken. In een hoekje zat een Bedoeïenen man een traditioneel Bedoeïenen instrument aan het bespelen. De Schatkamer is goed bewaard gebleven. Hij heeft een hoogte van 40 meter en is gebouwd in het jaar 100 BC, toen Koning Aretas III regeerde. Het snijwerk van de gevel is beschadigd geraakt, maar toch kun je nog goed zien dat de cultuur van de Nabateeërs is beïnvloed door het Hellenisme en de beschavingen van het Midden-Oosten. Je kunt twee grote adelaars zien. Je kunt ook de Nabatëerse godin Al-Uzza zien, zij is gelijkgesteld aan Isis (Egyptische Godin). Achter Al-Uzza kun je twee leeuwen zien. Op de begaande grond zie je Castor en Pollux, beide zonen van Zeus. Helaas kun je niet meer in de Schatkamer, echter is het niet als in de film van Indiana Jones. Het schijnt alleen een kamer te zijn. De functie van de Schatkamer is nog niet bekend, maar een gevonden wastafel wekt de suggestie dat de Schatkamer vroeger werd gebruikt voor ritueel wassen.
Na de uitleg van Omar gingen we verder. Als eerste passeer je de Buiten Siq, hierbij passer je de gerenoveerde Tombe van de 17 Graven en de Tombe van Unasyhu. Vanuit hier kun je de Oostelijke klif zien. Het pad buigt vervolgens naar links waarbij je een fraai uitzicht hebt op de “Street of Facades” (De straat van de Gevels). Veel gevels zijn uitgehakt uit de rotsen. Ze zijn best simpel, maar bestaan wel uit vier verdiepingen. Zij zijn mogelijk de oudste gebouwen van Petra. Vervolgens loop je verder, waarbij je het grote Romeinse theater passeert. Het theater gaf plaats aan 8500 bezoekers en is nog groter dan het theater in Amman. Het is gebouwd in 100 AD, nog voordat de Romeinen Petra overnamen. Blijkbaar waren de banden tussen de Romeinen en de Nabateeërs sterk genoeg om een Theater te bouwen. Echter is het theater uitgehakt uit Rotsen en in de stijl van de Hellenisme, waarbij de voorste stoelen op een gelijke hoogte zijn als het podium. Het theater is gerenoveerd, omdat het flink was beschadigd bij de hevige aardbeving in 363. Als je de trail naar de “high places of Sacrifice”. (de Hooggelegen plaatsen ter Offers) wilt lopen, moet je hier de trap omhoog lopen. Langs het theater waren diverse cafés. Bij een van deze cafés stopte wij om iets te gaan drinken. Vanaf hier besloot een lid van de groep te blijven, aangezien hij niet in de juiste conditie was om de vele zware wandelingen, trails en de klimmen te kunnen maken die nodig was. Vanaf de cafés heb je een prachtig uitzicht op de Oostelijke kliffen. Echter, staan de Oosterse kliffen meer bekend als “The Royal Tombs” (De Koninklijke Tombes) of Jabal al-Khubtha, de meest indrukwekkende gevels van Petra. Hiervoor moet je eerst de eerste klim doen, echter is deze klim niet zwaar. Bij De Koninklijke Tombes begin je eerst bij de “Urn Tombe”, ook benoemt als “Al-Mahkamah”, of “de rechtbank” of “de gevangenis”. Echter, deze tombe was nooit gebruikt als rechtbank of een gevangenis, maar dit was een graf van een zeer hoogstaande persoon, waarschijnlijk een Koning van de Nabateeërs, vandaar de naam “Koninklijke Tombes”. Later werd de Urn Tombe gebruikt en ingericht als kerk. Een Griekse inscriptie van rode verf geeft de inwijding van Bisschop Jason in 447 weer. Vanuit de “Urn Tomb”. Kun je naar de “Silk Tomb”. Deze tombe stond bekend vanwege zijn stroken met kleuren, zoals blauw, roze en geel. Vanuit deze tombe kun je de “Caramine Tombe”, bezoeken. De naam is afgeleid van een bezoeker. Deze tombe is best bekend, aangezien deze bijna dezelfde stijl is dan de Schatkamer. Helaas heeft deze tombe veel geleden, onder andere door de wind en is hierdoor in een slechte staat. Vanaf hier kun je de “Palace Tomb”, (de Paleis Tombe), een van Petra’s grootste gevel. Het heeft 5 verdiepingen. De hoogste verdieping is echter gemetseld, dit doordat de rotsen een paar keer zijn ingestort en de hoogte niet gehaald kon worden. Vervolgens ga je naar het westen, waarbij je de “Sexitus Florentinus Tombe” bezoekt, genaamd na de Romeinse gouverneur Sexitus Florentinus. Hij was gouverneur van de Romeinse provincie Arabia. Hij is overleden 130 AD, maar is begraven in Petra en niet in de Provinciale hoofdstad Borsa. Als je nu naar het noorden gaat, is de “Caramine Tombe”, verstopt achter een boom. Deze tombe was vroeger zeer indrukwekkend door zijn vele stroken van kleur, maar helaas zijn de kleuren nu vergaan. Indien je de Schatkamer van boven wilt zien, kun je de “Danqur al-Khazneh” trial doen. Hier kom je uit op een platform waarbij je de Schatkamer van boven kunt zien. Daarnaast heb je een mooi uitzicht over de Wadi-al-Jarra. Dit zal ik later in mijn verslag behandelen, omdat we eerst de Petra Stadscentrum gingen bezoeken. Je kunt dit stuk niet missen als je het Klooster wilt bezoeken.
De mooiste route naar het Klooster is via de “Colonnaded Street”, of in het Romeins Cardo Maximus. In Petra’s hoogtijden was deze straat bezaaid met gebouwen, tuinen en tombes. Helaas is veel verloren gegaan, door de hevige aardbeving. Vele archeologen geloven dat veel van deze gebouwen nog diep onder het zand begraven ligt en wat er tot heden is ontdekt nog maar “het topje van de ijsberg” is. Je moet ook uitkijken als je over de straat loopt. Je kunt hier een kamelentrip doen van de Schatkamer naar het begin van het Klooster, of je huurt een paard of een ezel. Omdat ik deze straat twee keer heb gelopen (eerste keer naar het Klooster, de tweede keer terug naar de Koninklijke Tombes voor de Danqur al-Khazneh trail), zal ik eerst de Noord kant bespreken. Ik denk dat deze kant beter kan worden omgeschreven als de Byzantijnse kerken. De zuidkant is meer de kant van de Romeinse tuinen en beschrijf ik op de terugweg. Eerst, bezoek je het beschadigde Nymphaeum, wat van oorsprong een Romeins open publiek fontein was, maar nu is het de favoriete hangplek van de politie. Vroeger, was deze plek zeer belangrijk voor het watersysteem waarbij het water vanuit de Dam, via de Siq helemaal naar het noordoosten van de stad werd vervoerd. Ten noordoosten zie je de Byzantijnse Kerk van Petra, gebouwd in de 5de eeuw, maar gelijk na 50 jaar opnieuw gerenoveerd. De kerk is verbrand rond het jaartal 600 en bleef verlaten. Een geluk is dat de mozaïeken vloer is grotendeels is behouden. Op een richel kun je een bezoek brengen aan “De blauwe Kapel”. Dit is een kleine kapel, die je alleen via een kleine trap kunt bezoeken. Zijn naam heeft de kapel door de blauwachtige Egyptische kolommen van graniet. Waarschijnlijk was deze kapel een privé kapel voor de ingezetene bisschop en verboden voor de toenmalige publiek. Vanuit deze kapel kun je een kleine klim maken naar de “Richel Kerk”, een klein gebouw van 18 bij 13 meter, staande op een richel ten noordwesten. Geniet hier van het mooie uitzicht over het Stadscentrum en Wadi Turkmaniyyeh. Door zijn ligging, denken archeologen dat dit punt eerst werd gebruikt als militair uitkijkpost, maar werd omgebouwd in de laatste jaren van de vierde eeuw als kerk. Maar de kerk werd afgebroken, het had ook geen aansluiting op het water systeem en er waren geen verdere ruïnes gevonden bij de kerk. Archeologen denken dat tijdens de politieke instabiliteit de stenen van de kerk werden gebruikt om indringers mee te bekogelen. Vanaf hier kun je een bezoek brengen aan “De tempel van de gevleugelde Leeuwen”. Je kunt dit alleen bezoeken via een brug door de Wadi Musa. De tempel dankt zijn naam aan de kolommen waarbij gevleugelde leeuwen waren afgebeeld. Echter, was deze tempel gebouwd voor Al-Uzza in de eerste eeuw na Christus. Het had mogelijk een terras, een open tuin en een portiek tot ver in de tempel. De vloer was bedekt met zwart, bruin en witte warmer. Daarnaast hebben archeologen ook verf en pigmenten gevonden. Mogelijk had een kunstenaar een werkplek in de tempel. Vanaf hier kun je naar de Basin restaurant wandelen. Hier kun je, voordat je naar het Klooster klimt, nog even iets drinken en eten. Ook zie je een vijver, waarbij de rivier (Wadi Musa) in stroomt. Als je nog even wilt uitrusten om de zware klim naar het klooster te ondernemen, is dit een fijne plek om te genieten.
De lunch zouden we nuttigen bij Het Klooster, maar eerst stond de zware trail naar Het Klooster te wachten: een trap van ruim 850 treden (!). Op het eerste ogenblik lijkt deze trap in een goede staat, maar dat is niet helemaal waar. De trap is oud en gevormd uit rotsen. Sommige passages zijn in een slechte staat, andere zijn gerenoveerd, terwijl andere compleet nieuw gebouwd zijn, maar ook passages die goed bewaard zijn gebleven. Het is geen trap die recht omhoog gaat, maar je komt langs valleien en bergen. Het is een soort omhooggaande natuur-trail door berggebied, in een vorm van een trap. Er is geen lift, dus je moet deze klim per voet doen. Daarnaast, moet je tijdens de trail goed uitkijken voor ezels. Dat betekent, dat je soms ruimte moet geven aan ezels die passeren, voordat je verder kunt. Op deze ezels rijden stomme toeristen die zichzelf omhoog en zelfs omlaag zich laten rijden door deze arme dieren. Ik zou niet eens zon ritje durven te maken, omdat de trap dus van een slechte kwaliteit is en soms een groep van 5 ezels wordt aangestuurd door een kind. Je kunt een ezel huren, maar ik vind dat diegene die dat doen echt stom. De ritjes zijn duur, maar dat is het probleem niet. Het probleem is dierenmishandeling. Kinderen van de leeftijd van 8 tot 15 jaar rijden en wandelen langs de ezels en behandelen ze slecht en vinden dat ze alles met deze dieren mogen doen wat zij willen. De ezels worden publiekelijk geslagen. Zoals wat ik heb gezien: een ezel weigerde een toerist te rijden. Het jochie pakte een steen en begon hiermee de ezel te slaan op het hoofd van het dier. Toen wij geschokt stonden te kijken werd het jochie agressief en begon te schreeuwen: “Het is mijn ezel, niet die van jullie. Het zijn mijn zaken en niet die van jou”. Vervolgens moest die ezel nog steeds de toerist verplaatsen, en de toerist vond dat de normaalste zaak van de wereld. Helaas weten de kinderen die de ezels mishandelen ook niet beter, ze kopiëren het gedrag van oudere kinderen/tieners. Je ziet in Petra veel kinderen, bij marktstandjes, bij ezels, echt overal. Ik vind dat deze kinderen naar school moeten gaan, in plaats van te werken. Echter, vaak is de financiële situatie van deze gezinnen slecht en verdienen kinderen vaak nog meer dan de volwassenen. Als de kinderen naar school zouden gaan, zou een deel van het probleem van de dierenmishandeling zijn opgelost. Echter, het grootste deel van het probleem zijn nog de toeristen. Het is duidelijk te zien dat deze ezels slecht worden behandeld: ze zijn ondervoed, ze lopen mank, ze hebben wondjes en ontstekingen. Je kunt makkelijk zien dat de ezels in een zeer slechte condities verkeren. Daarnaast, moeten deze kleine ezels soms toeristen van over de 100kg vervoeren. Je kunt aan de ezels zien dat deze moeite hebben om het gewicht te dragen en de trail te wandelen. Sommige zakken bijna in elkaar door het gewicht. En dit elke dag lang. Ik kan zo woedend worden op deze toeristen die er nog steeds voor betalen en deze situatie in de hand houden. Je ziet het toch? Waarom doe je het dan? Dit is echter het enige negatieve aan de trail. De trail is zwaar, op het heetst van de dag nog wel, maar heel erg mooi. Je passeert mooie passages in de Wadi Arabia. Het beste kun je deze trail aan het eind van de dag doen, maar dan is het echt druk. Ik heb er denk ik 45 minuten over gedaan. Oké, ik geef toe dat ik uitgerust heb om de mooie passages en valleis te kunnen bezichtigen. Halverwege zei een man “je bent pas halverwege”. Like whut? Halverwege? We waren er toch bijna? Niet dus, de man had gelijk. Daarna ging de trail steeds steiler. Met het laatste gedeelte als ergste. Bij een souvenir winkeltje zat een vrouw “nog maar 2 minuten dan ben je er”. Mijn hart ging tekeer, nog 2 minuten hoe moet ik dit overleven? Aan het einde, kreeg de trail een bocht. Hier zat Sandra. “Ik kon de laatste 10 stappen echt niet meer, ik hoor de andere, maar ik ben zo kapot, ik kon ze niet meer volgen”. Wij hielpen waar overeind en liepen naar het cafeetje waar de rest zat. Ik plofte op de bank. “Waar is nu het Klooster?”, vroeg ik. Sommige begonnen te lachen. Ik snapte niet waarom, dus ging rondkijken. En daar stond hij, het Klooster! Een beetje verstopt in een hoekje als je de trail uit hebt gelopen, maar toch… oeps, blunder, haha. Ik genoot van het uitzicht, we namen een drankje en de lunch. Het Klooster (al-Deir of al-Deyr in het Arabisch) is groot, groter dan de Schatkamer. Dit gebouw wordt het Klooster genoemd, omdat er een groot kruis in hangt. Men dacht eerst dat dit gebouw een kerk of een klooster was, vandaar de naam. Echter, dit was een tempel opgeofferd aan de Nabateese Koning Obodas I, die de laatste eeuw voor Christus heeft geregeerd. Je kunt ook binnen, je ziet het kruis hangen, maar het is maar één grote ruimte. Daarnaast, kun je vanuit dit plateau verschillende kleine trails doen naar “the best view of the World” (het beste uitkijkpunt van de wereld”). Deze trials zijn vergelijkbaar als de Trail naar het Klooster, met trappen uit rotsen. Er is maar een weg, omhoog en omlaag. Met een groepje gingen we ze bezoeken. Vanaf sommige punten kon je het Klooster zien, ver weg in de rotsen van de Wadi Arabia en je had een mooi uitzicht over de Wadi Arabia. Het voelt niet meer alsof je in Petra bent, maar in de bergen van de natuur. Na een tijdje verlieten we deze plateaus en namen we afscheid van het Klooster. Nu dezelfde 850 treden omlaag. Dat koste ons 30 minuten. We stonden ook een paar minuten stil, dit dankzij het incident met de ezels. Ik heb geleerd van mijn paardenliefhebbende familie om nooit achter een paard met paniek te lopen, dus daarom heb ik ook niet de ezel van achter gepasseerd. Een paard in paniek kan hard schoppen naar achter.
Toen we weer beneden stonden, besloten we om het Klooster van boven te gaan bezichtigen. Dus, met een groepje wandelde we snel door de Colonnaded Street, en namen wat fotostops bij bezichtigen. Ik zal nu de zuidkant bespreken, beter bekend vanwege de tempels en de tuinen. Ik zal beginnen aan het “einde” van de straat (of het begin als je terug loopt naar de Schatkamer). Je kunt een kijk nemen bij het Basin Museum, waarbij veel kunst tentoongesteld staat uit Petra. Het is gratis. Je kunt vanuit hier het “Nazzal’s Camp” bezoeken. Het was een hotel van de Nazzal familie, het enige hotel in Petra waar men vroeger kon overnachten. Het bevatte 11 kamers en is gebouwd in 1943. Momenteel wordt dit oude hotel gebruikt om archeologen in te huisvesten. Vanaf hier kun je de Qasr-al-Bint, of Qasr-al-Bint-al-Faraoun of "Palace of the Pharaoh's Daughter" (Het Paleis van de Dochter van de Farao) bezoeken. Het is gebouwd uit de laatste eeuw voor Christus. De naam is afkomstig van een oud Bedoeïenen verhaal van een farao. Het verhaal gaat zo: nadat de farao zijn rijkdom in de Schatkamer had gestoken, was hij wanhopig, en wou hij de Israëlieten volgen. Hij bouwde dit huis om zijn dochter in te huisvesten en veilig te stellen toen hij weg ging. Deze tempel is bekend vanwege zijn 3 meter lang altaar van marmer. Vanaf hier, kun je de Temenous tuin bezoeken, en de Temnous, een Romeinse tempel. Archeologen denken aan de ruïnes te zien dat hier een poort was met vrijstaande kolommen. Vanaf hier, kun je de tuin bezoeken, welke diverse Romeinse baden hadden. Deze baden zijn nu bezoekbaar als 3 kamers. Vanaf hier loop je naar de Grote Tempel, die je alleen kunt bezoeken indien je een 25 meter lange trap oploopt. Deze tempel noemt men niets voor niets de grootste tempel. Het is 700 vierkante meter en daarmee het grootste gebouw in Petra. Mogelijk was dit gebouw geen tempel, maar een handelscentrum, of vergaderingcentrum, waarna later een raadszaal van werd gebouwd. Nadat je de trap hebt beklommen, ga je via een lage tuin naar binnen, waarna je vier grote kolommen tegenkomt. Deze kolommen waren oorspronkelijk rood geverfd. Het gebouw was complex, het bevatte meerdere verdiepingen. Als je goed kijkt, kun je een Indische Olifant zien, het bewijs dat de Nabateeërs goed verbonden waren met de Aziatische Oosterse landen. Daarnaast, bevat de Grote Tempel ook nog een theater, 7 meter in diameter en gaf plek aan 600 mensen. Vanaf de Grote Tempel kun je het tuinterras bezoeken, waar een groot zwembad van 43 meter lang, 24 meter wijd en 2,5 meter diep was. Als extra luxe was er een klein eilandje ten midden in het zwembad. Kijk, een ressort!
Oké, het werd tijd om de Danqur al-Khazneh trail te gaan doen, ook wel bekend als de “verborgen trail”. Ik deed dit met een klein groepje. Ik heb gekozen om deze trail te doen, omdat we iets langer waren gebleven bij de kijkpunten bij het Klooster, anders had ik tijd om de trial van de Hooggelegen Plaatsen der Offers te lopen. Eigenlijk ging hier mijn voorkeur naar uit, maar ik wou het niet alleen lopen. De reden waarom dit ook wel de Verborgen Trail wordt genoemd, is dat heel weinig mensen het bestaan hiervan af weten. Je komt uit op een plateau waarbij je vanuit boven uitzicht hebt op de Schatkamer. Wij zijn geen toeristen tegengekomen. Wel een eenzame bedoeïenen man. Hij gaf ons wat aanwijzingen, maar in feite was het niet nodig, de trail volgt zich vanzelf. Daarnaast waren we meteen groepje, dat voelt gewoon veilgier. Het is wel een zware trail, opnieuw, maar ik weet niet hoeveel treden we deze keer omhoog moesten. Misschien ook maar beter, haha. Wanneer we het plateau bereikte, konden we genieten met een kop koffie of thee, aangezien er een klein standje stond. Van de foto’s lijkt het alsof we op de richel zitten, maar in feite zitten we er nog ver vanaf. Ik heb geen hoogtevrees, maar ik wil veilig zitten. Ook andere meiden met hoogtevrees hadden er geen problemen mee. Vanaf hier, kun je in alle rust genieten van de Schatkamer, en de drukte er rondom heen. Als je tijd hebt, kun je beter deze trail of de andere trail te doen voor de Hooggelegen Plaatsen der Offers. Helaas heb ik deze andere trial niet gelopen, aangezien je uitkomt bij de zuidkant van Petra en andere tombes en ruïnes bezoekt. Ook tijdens de trial, overigens. De tombes die je tegen komt zijn onder andere het Romeinse Soldaatgraf de Tombe van de Renaissance en het Triclinium. Als je echt alles van Petra wilt zien, moet je twee dagen gaan, echter, grote kans dat je dan ook niet alle trails ziet. Er zijn diverse trails (wel onder begeleiding van een ervaren gids), die je ver in de Wadi Arabia brengen. Als je dit wilt, moet je minimaal 3 dagen verblijven. Als je echt haastig bent, zou je misschien Petra in één dag kunnen doen. Let op, dan kun je nergens even rusten, zitten, en moet je in staat zijn om best snel de trails te kunnen afleggen. We gingen weer naar beneden. Andere van de groep waren gelukkig, zij gingen morgen de trail doen voor de Hooggelegen Plekken des Offers. Omdat ik dan de paardrijden excursie had geboekt, zou ik ze niet kunnen vergezellen. Er waren zelfs die ook de paardrijdtocht hadden geboekt en de Turkse Hammam een dag van te voren hadden gedaan. Zij kozen om de Trial van de Hooggelegen Plekken des Offers toch te doen. Ik had er dus helaas geen tijd voor. Andere wouden de dag nog afsluiten bij het café. Ik besloot echter om maar gebruik te maken van mijn voorgeboekte Turkse Hammam (die ik bij boeking had gereserveerd). Tijd om terug te gaan. Ik ontmoette toevallig een paar andere van onze groep, die ook terug naar de bus gingen. We liepen terug naar de Schatkamer. Het was nu tijd om vaarwel te zeggen tegen de mooie schatkamer. Door het zonlicht was hij mooi rosé gekleurd. Ik draaide me nog een paar keer om nog te genieten van de Schatkamer, terwijl we dieper in de Siq liepen, tot de Schatkamer niet meer zichtbaar is. Tot ziens Schatkamer, je bent het mooiste wat ik tot heden heb gezien. Ik weet niet meer of ik je ooit zal zien, vaarwel.
De bus stond te wachten en bracht ons naar het hotel. De andere die later kwamen, hadden keus uit genoeg taxi’s. Het was tijd voor mijn Turkse Hammam! De reisleider ging ook mee, ze zei dat we een bikini aan moesten doen en een handdoek mee te nemen vanuit het hotel. Ze vond dit een goede hammam, het was ook de beste uit Petra. Zij besloot om ook mee te gaan. De Turkse Hammam was in ons hotel, en nog schuin tegenover mijn kamer. Ideaal, zo hoef ik niet met mijn bikini en handdoek door het hotel heen te rennen. Ik nam in mijn kamer nog snel een douche. Ik heb flink gezweet door de zware trails en ik vind het niet fijn en hygiënisch als ik zo vies aan kwam zetten. Ook kon ik even snel gebruik maken om mijn haar te wassen. Een Hammam is een Turks badhuis, dus in feite wordt je schoongemaakt, en een massage krijgt. In deze Hammam waren alleen mannen werkzaam. Ik vond dat een beetje apart, aangezien dit toch een Arabisch land was. Ik had verwacht dat vrouwen een vrouwelijke medewerker kregen. Maar geen nood aan de man. Een hammam bestaat uit 3 ruimtes. De eerst ruimte is een Hararet. Een kleine stoomkamer. Je kon elkaar niet zien zitten, het hing vol met stoom en was heel erg heet. Ik begon meteen te zweten, maar ik voelde me niet vies. Het was echt heel erg fijn om alles nu eruit te zweten naar zon zware dag. Een voor een mocht iemand mee naar de tweede kamer. Elke kamer had een verwarmde marmeren tafel, waar je op moest liggen. Ze goten warm water over je heen. De Tellak (de medewerker) gaf me een scrub met goede scrubzout en een handschoen. Het is een goede kwaliteitscurb, niet te hard, niet te zacht. Op een punt moest ik mijn takinitop uit doen. Een bikini is handiger, die klik je los, een tankini trek je uit. Oké, onhandig… na de scrub gieten ze warm water over je heen. We gingen naar de derde kamer, waar je werd ingezeept met schuimende olijfzeep en meteen een massage kreeg. Ook hier moest de top uit. Geen nood aan de man, met een handdoek kon ik alle verbergen. De hammam was echt lekker, het inzepen ook, de massage ook. Dit had ik wel verdiend na een zware dag in Petra. Echt een goede afsluiter van de dag, een relax begin van de avond. Na de derde kamer, konden we bijkomen in een bubbelbad. Heerlijk gezellig nakletsen van Petra. Na de Turkse Hammam was het tijd voor diner en een paar drankjes. We doken wel vroeg in bed. We waren moe van de vele indrukken en de zware dag. Sommige moesten vroeg op, omdat de trail voor de Hooggelegen Plaatsen der Offers om 7 uur begon. Elianne en ik gingen paardrijden, en we zouden om 9 uur worden opgepikt. O ik heb zo heerlijk geslapen van alle indrukken en de zware dag. Ik heb eindelijk Petra gezien. Een van de Nieuwe Zeven Wereldwonderen. Dat brengt mij score op 1/7 (of 8, indien je de Piramiden in Egypte meetelt). Dus nog 6 (of 7) te gaan!
De dag startte vroeg. Onze reisleider wou om 7 uur vertrekken, zodat we 10 minuten later bij het bezoekerscentrum in Petra zouden zijn. Als je later aankomt, wordt het drukker. Rond een uur of 9/10, komen er bussen vanuit Aqaba en Amman met toeristen, rond die tijd is het superdruk bij de Siq en de Schatkamer. Als je rond half 8 komt, heb je een grotere kans dat het minder druk is en mogelijk zelfs alleen bent met de Schatkamer. Om half 7 ging het ontbijt open. Ik nam een uitgebreid ontbijt. Dit was wel nodig, want vandaag zou het een lange en ook zware dag worden, met veel wandelen (trails/pittige wandelroutes) en klimmen. Ons hotel (Al Anbat Hotel) had een uitgebreide keuze in ontbijt. Iedereen was op tijd, dus de bus kon zelfs iets voor 7 uur vertrekken. Eindelijk, we gingen naar Petra! Voor Bibi uit onze groep werd het een speciale dag, het was vandaag haar verjaardag. Het is natuurlijk heel erg bijzonder om een van de Zeven Nieuwe Wereldwonderen te bezichtigen op je verjaardag. Ook onze meereizende gids Omar ging mee. Het was heel fijn dat hij meereisde. Hij vertelde altijd graag over de cultuur, het land, maar wist ook veel over de Jordaanse archeologie en Petra.
Petra ligt in de Wadi Arabia, en is een van de Zeven Nieuwe Wereldwonderen. Samen met Het Coliseum in Rome, Chichén Itzá (Maya tempel) in Yucatán (Mexico), Cristo Redentor (Het standbeeld van Christus de Verlosser) in Rio de Janeiro, Machu Pinchu in de Cuzco regio in Peru, Taj Mahal in Agra (India) en de Chinese grote muur. Daarnaast is er een eretitel voor de Giza Necropolis (een van de Grote Piramiden) bij Cairo. Petra is in het bijzonder bekend door de film van Indiana Jones en the Last Crusade, maar Petra is veel meer dan de Schatkamer, bijna de gehele stad is uit rotsen gehakt. De Schatkamer is het best bewaard gebleven en in mijn ogen het mooiste wat Petra te bieden heeft. Het is onmogelijk om alles van Petra in één dag te zien, maar in twee dagen heb je alles gezien, uitgezonderd de lange trails. Tijdens de reis kun je de stad één dag bezoeken, echter, het is mogelijk om op de tweede dag een optionele excursie te doen om de High Places of Sacrifice (De hooggelegen plekken des Offers) te zien, waar waarschijnlijk ook menselijke (kinder) offers werden gebracht. Aangezien ik de tweede dag een paardrijexcursie heb geboekt, zal ik Petra maar één dag bezoeken.
In Petra zie je een duidelijke bouwstijl van de Nabateeërs, maar je kunt ook duidelijk invloeden merken van de Grieken, de Romeinen, het Aziatische Oosten en het christendom. De geschiedenis van Petra startte ongeveer 9000 jaar gelden, waarbij Petra ook in het eerste testament wordt beschreven. Petra betekent “rotsen” in het Grieks. In de Oude Steentijd (meer dan 9000 jaar geleden), gingen de eerste mensen zich vestigen in dorpjes (bijvoorbeeld Beidha) dichtbij Petra. Vele millennium later, kwamen de eerste Nomaden handelsgroepen, die door de vele valleis passeerde. Zij kozen hiervoor, doordat deze passage de beste passage was om te handelen tussen de twee grootste beschavingen van die tijd: De Oude Egyptenaren en het rijk van Mesopotamië. Petra was benoemd in het Oude Testament, waarbij de Israëlieten, afkomstig uit Edom 40 jaar door de woestijn zijn gezworen. In Petra kreeg Mozes een opdracht van God om voor water te zorgen voor zijn volgelingen. Hierop sloeg Mozes op een rots, waarbij het water uit de rots kwam vloeien. Vandaag de dag zou deze bron nog steeds vloeien en bezichtigen onder de naam"Ain Musa" (De bron van Mozes). Petra is gebouwd door de Nabateeërs. De eerste keer dat zij worden genoemd in documenten is in 647 BC, waarbij zij bekend stonden als de vijanden van Ashurbanipal, de laatste koning van de Assyrië. Destijds waren de Nabateeërs een nomadenvolk (Bedoeïenen). De Nabateeërs werden naar Edom verjaagd door de Babyloniërs. In het begin van hun periode, overvielen de Nabateeërs de handelkaravanen, maar nadat de tijd vorderde, gingen zij meer handel drijven met de karavanen en garandeerde een veilige passage door het gebied. De naam Edom kwam te vervallen en deze plek, ondertussen wel bekend vanwege zijn handel, werd bekend als Arabia Patrea. De Romeinen hebben gerapporteerd dat in 312 de Nabateeërs werden aangevallen door de Griekse bevelhebber van Syrië, genaamd Antigonus. Zijn troepen konden geen mannen vinden, en vielen de vrouwen en kinderen aan. Zij probeerde alles te plunderen wat zij mee konden krijgen. Echter, werd het leger van de Nabateeërs gewaarschuwd en stonden ze binnen een uur paraad, waarna zij deze slag hebben gewonnen. Uiteindelijk hebben ze besloten om vrede af te kopen van de Grieken, dit doordat zij de welvaart van de stad wilden behouden. In de eeuwen erna groeide de stad Petra, maar ook de welvaart en de macht van de Nabateeërs, het leek eindeloos. Ze breide hun koninkrijk uit tot Damascus (80 BC) en even Saoedi-Arabië. Petra was de plek voor handel. Bijvoorbeeld ijzer, goud, zilver, glas, koper, en zijde. Maar ook was het een ideale plek om kruiden te verhandelen, bijvoorbeeld (riet)suiker, gember, henna en peper. Bijna alle karavaanroutes uit die tijd gingen via Petra. Ook de Romeinen stuurde troepen van Pompeï naar Petra. De Nabateeërs besloten weer om vrede af te kopen van het Romeinse Rijk. De Romeinse schrijver Strabo omschreef Petra “De Nabateeërs zijn zo hebzuchtig dat zij diegene aanbidden die hun bezittingen vergroten en zullen diegene pupbliek beboeten indien diegene bezittingen verliest”. Petra was bekend, omdat het een rijke, kosmopolitische stad was, bezaaid met villa’s, tempels, tuinen en gebouwen. Echter, werd de druk vanuit de Romeinen te groot. De laatste Koning van de Nabateeërs, Koning Rabbel II, probeerde de hoofdstad van Petra te verplaatsen naar Borsa, maar uiteindelijk had hij nog maar een optie: een afspraak maken met Rome. Koning Rabbel II overleed in 106, waarbij het Koninkrijk van de Nabateeërs vredevol naar de Romeinen ging. In het begin was Petra een belangrijke stad voor de Romeinen. Zo heeft de Keizer Hadrian in 130 AD Petra bezocht, mogelijk ook Keizer Severus in 199 AD. Helaas, keerde de tijden voor Petra, waarbij in 300 AD de stad achteruitging, werd verlaten door de Romeinen en uiteindelijk niet goed werd onderhouden. In 324 werd het christendom de religie van het gebied. In 363 kreeg het gebied een hevige aardbeving te voorduren, waarvan veel van Petra verloren ging. Petra s herontdekt door de Zwitserse ontdekkingsreiziger Jean Louis Burckhardt. Destijds werd hem een levensgevaarlijke missie aangeboden: de bron van de Nijl vinden. Dit was levensgevaarlijk door de vele inheemse stammen in dit gebied die geweld gebruikte tegen Westerlingen. Om zich voor te bereiden, ging Burckhardt naar Egypte, waarbij hij de Islam en Arabisch studeerde. Toen hij in 1809 aankwam in Aleppo, nam hij een synoniem over: Sheikh Ibrahim Ibn Abdallah, een Islamitische handelaar, afkomstig uit India, waarbij zijn moedertaal Hindoestani was. In de buurt van Kerak hoorde hij over de verborgen stad Petra. Met een lokale gids, heeft hij de Schatkamer en Petra herontdekt. Hij heeft in het geheim aantekeningen gemaakt. Burckhardt is overleden voordat hij daadwerkelijk aan zijn missie om de bron van de Nijl te vinden overleden. Zijn dagboeken zijn gepubliceerd na zijn dood, maar overschaduwd na zijn ontdekking van Petra. Zijn graf is te bezichtigen op een begraafplaats voor Moslims in Cairo, waarbij hij begraven is als Sheikh Ibrahim.
We kamen aan bij het bezoekerscentrum en onze Gids Omar kocht de entreekaartjes voor ons. Het was nu tijd om naar de Siq te wandelen. Echter, voordat we door de Siq lopen, zijn er ook nog twee ruïnes om even te benadrukken, waarbij we even stopte. Dit waren de Obelisk Tombe en de Bab-as-Siq Triclinium. Net voordat we de Siq instapte, zag je een dam en een tunnel. Deze dam is modern, echter, hij gereconstrueerd van de zelfde dam die de Nabateeërs hebben gebouwd in 50 AD. De beide dammen hadden dezelfde functie: Ervoor zorgen dat er geen vloedwater door de Siq kon komen. De Siq is 1,2 km lang met hoge kliffen aan beide kanten, waarbij sommige kliffen 150 meter hoog zijn. Op sommige punten is De Siq maar enkele meters breed. Aan de linkerhand hebben de Nabateeërs een waterkanaal gebouwd, dit kanaal kon water transporteren naar de stad toe. De route bevat vele bochten. De wandeling door de Siq zelf is al een leuke ervaring, maar het is lastig om foto’s te maken. Achter een bocht ligt echter de Schatkamer. Dit was even spannend als gisteravond, ik wou graag de Schatkamer weer zien, dit keer in zonlicht. Toen kwam de laatset bocht, ik kon de Schatkamer weer zien en weer hallo zeggen.
Bij de Schatkamer kregen we even vrije tijd. Echter, waren we helaas niet alleen. Het was bezaaid met toeristen. Er lagen diverse kamelen op de grond, waarbij je een kamelenritje kon maken. Sommige toeristen deden een ritje, maar dat was maar een kort ritje met een paar rondjes voor de Schatkamer. Dit kost echter 10 JD (ongeveer 10 euro), dit is zeer prijzig. Ter vergelijking: in de Wadi Rum woestijn heb ik ook een kamelentrip geboekt voor 90 minuten waarvoor ik 25 JD (ongeveer 25 euro) heb betaald. Als je een kamelentrip wilt maken, kun je dit beter doen in de Wadi Rum. Ook kon je bij de Schatkamer souvenirs kopen bij de vele winkeltjes, of bij een café lekker genieten van een glaasje drinken. In een hoekje zat een Bedoeïenen man een traditioneel Bedoeïenen instrument aan het bespelen. De Schatkamer is goed bewaard gebleven. Hij heeft een hoogte van 40 meter en is gebouwd in het jaar 100 BC, toen Koning Aretas III regeerde. Het snijwerk van de gevel is beschadigd geraakt, maar toch kun je nog goed zien dat de cultuur van de Nabateeërs is beïnvloed door het Hellenisme en de beschavingen van het Midden-Oosten. Je kunt twee grote adelaars zien. Je kunt ook de Nabatëerse godin Al-Uzza zien, zij is gelijkgesteld aan Isis (Egyptische Godin). Achter Al-Uzza kun je twee leeuwen zien. Op de begaande grond zie je Castor en Pollux, beide zonen van Zeus. Helaas kun je niet meer in de Schatkamer, echter is het niet als in de film van Indiana Jones. Het schijnt alleen een kamer te zijn. De functie van de Schatkamer is nog niet bekend, maar een gevonden wastafel wekt de suggestie dat de Schatkamer vroeger werd gebruikt voor ritueel wassen.
Na de uitleg van Omar gingen we verder. Als eerste passeer je de Buiten Siq, hierbij passer je de gerenoveerde Tombe van de 17 Graven en de Tombe van Unasyhu. Vanuit hier kun je de Oostelijke klif zien. Het pad buigt vervolgens naar links waarbij je een fraai uitzicht hebt op de “Street of Facades” (De straat van de Gevels). Veel gevels zijn uitgehakt uit de rotsen. Ze zijn best simpel, maar bestaan wel uit vier verdiepingen. Zij zijn mogelijk de oudste gebouwen van Petra. Vervolgens loop je verder, waarbij je het grote Romeinse theater passeert. Het theater gaf plaats aan 8500 bezoekers en is nog groter dan het theater in Amman. Het is gebouwd in 100 AD, nog voordat de Romeinen Petra overnamen. Blijkbaar waren de banden tussen de Romeinen en de Nabateeërs sterk genoeg om een Theater te bouwen. Echter is het theater uitgehakt uit Rotsen en in de stijl van de Hellenisme, waarbij de voorste stoelen op een gelijke hoogte zijn als het podium. Het theater is gerenoveerd, omdat het flink was beschadigd bij de hevige aardbeving in 363. Als je de trail naar de “high places of Sacrifice”. (de Hooggelegen plaatsen ter Offers) wilt lopen, moet je hier de trap omhoog lopen. Langs het theater waren diverse cafés. Bij een van deze cafés stopte wij om iets te gaan drinken. Vanaf hier besloot een lid van de groep te blijven, aangezien hij niet in de juiste conditie was om de vele zware wandelingen, trails en de klimmen te kunnen maken die nodig was. Vanaf de cafés heb je een prachtig uitzicht op de Oostelijke kliffen. Echter, staan de Oosterse kliffen meer bekend als “The Royal Tombs” (De Koninklijke Tombes) of Jabal al-Khubtha, de meest indrukwekkende gevels van Petra. Hiervoor moet je eerst de eerste klim doen, echter is deze klim niet zwaar. Bij De Koninklijke Tombes begin je eerst bij de “Urn Tombe”, ook benoemt als “Al-Mahkamah”, of “de rechtbank” of “de gevangenis”. Echter, deze tombe was nooit gebruikt als rechtbank of een gevangenis, maar dit was een graf van een zeer hoogstaande persoon, waarschijnlijk een Koning van de Nabateeërs, vandaar de naam “Koninklijke Tombes”. Later werd de Urn Tombe gebruikt en ingericht als kerk. Een Griekse inscriptie van rode verf geeft de inwijding van Bisschop Jason in 447 weer. Vanuit de “Urn Tomb”. Kun je naar de “Silk Tomb”. Deze tombe stond bekend vanwege zijn stroken met kleuren, zoals blauw, roze en geel. Vanuit deze tombe kun je de “Caramine Tombe”, bezoeken. De naam is afgeleid van een bezoeker. Deze tombe is best bekend, aangezien deze bijna dezelfde stijl is dan de Schatkamer. Helaas heeft deze tombe veel geleden, onder andere door de wind en is hierdoor in een slechte staat. Vanaf hier kun je de “Palace Tomb”, (de Paleis Tombe), een van Petra’s grootste gevel. Het heeft 5 verdiepingen. De hoogste verdieping is echter gemetseld, dit doordat de rotsen een paar keer zijn ingestort en de hoogte niet gehaald kon worden. Vervolgens ga je naar het westen, waarbij je de “Sexitus Florentinus Tombe” bezoekt, genaamd na de Romeinse gouverneur Sexitus Florentinus. Hij was gouverneur van de Romeinse provincie Arabia. Hij is overleden 130 AD, maar is begraven in Petra en niet in de Provinciale hoofdstad Borsa. Als je nu naar het noorden gaat, is de “Caramine Tombe”, verstopt achter een boom. Deze tombe was vroeger zeer indrukwekkend door zijn vele stroken van kleur, maar helaas zijn de kleuren nu vergaan. Indien je de Schatkamer van boven wilt zien, kun je de “Danqur al-Khazneh” trial doen. Hier kom je uit op een platform waarbij je de Schatkamer van boven kunt zien. Daarnaast heb je een mooi uitzicht over de Wadi-al-Jarra. Dit zal ik later in mijn verslag behandelen, omdat we eerst de Petra Stadscentrum gingen bezoeken. Je kunt dit stuk niet missen als je het Klooster wilt bezoeken.
De mooiste route naar het Klooster is via de “Colonnaded Street”, of in het Romeins Cardo Maximus. In Petra’s hoogtijden was deze straat bezaaid met gebouwen, tuinen en tombes. Helaas is veel verloren gegaan, door de hevige aardbeving. Vele archeologen geloven dat veel van deze gebouwen nog diep onder het zand begraven ligt en wat er tot heden is ontdekt nog maar “het topje van de ijsberg” is. Je moet ook uitkijken als je over de straat loopt. Je kunt hier een kamelentrip doen van de Schatkamer naar het begin van het Klooster, of je huurt een paard of een ezel. Omdat ik deze straat twee keer heb gelopen (eerste keer naar het Klooster, de tweede keer terug naar de Koninklijke Tombes voor de Danqur al-Khazneh trail), zal ik eerst de Noord kant bespreken. Ik denk dat deze kant beter kan worden omgeschreven als de Byzantijnse kerken. De zuidkant is meer de kant van de Romeinse tuinen en beschrijf ik op de terugweg. Eerst, bezoek je het beschadigde Nymphaeum, wat van oorsprong een Romeins open publiek fontein was, maar nu is het de favoriete hangplek van de politie. Vroeger, was deze plek zeer belangrijk voor het watersysteem waarbij het water vanuit de Dam, via de Siq helemaal naar het noordoosten van de stad werd vervoerd. Ten noordoosten zie je de Byzantijnse Kerk van Petra, gebouwd in de 5de eeuw, maar gelijk na 50 jaar opnieuw gerenoveerd. De kerk is verbrand rond het jaartal 600 en bleef verlaten. Een geluk is dat de mozaïeken vloer is grotendeels is behouden. Op een richel kun je een bezoek brengen aan “De blauwe Kapel”. Dit is een kleine kapel, die je alleen via een kleine trap kunt bezoeken. Zijn naam heeft de kapel door de blauwachtige Egyptische kolommen van graniet. Waarschijnlijk was deze kapel een privé kapel voor de ingezetene bisschop en verboden voor de toenmalige publiek. Vanuit deze kapel kun je een kleine klim maken naar de “Richel Kerk”, een klein gebouw van 18 bij 13 meter, staande op een richel ten noordwesten. Geniet hier van het mooie uitzicht over het Stadscentrum en Wadi Turkmaniyyeh. Door zijn ligging, denken archeologen dat dit punt eerst werd gebruikt als militair uitkijkpost, maar werd omgebouwd in de laatste jaren van de vierde eeuw als kerk. Maar de kerk werd afgebroken, het had ook geen aansluiting op het water systeem en er waren geen verdere ruïnes gevonden bij de kerk. Archeologen denken dat tijdens de politieke instabiliteit de stenen van de kerk werden gebruikt om indringers mee te bekogelen. Vanaf hier kun je een bezoek brengen aan “De tempel van de gevleugelde Leeuwen”. Je kunt dit alleen bezoeken via een brug door de Wadi Musa. De tempel dankt zijn naam aan de kolommen waarbij gevleugelde leeuwen waren afgebeeld. Echter, was deze tempel gebouwd voor Al-Uzza in de eerste eeuw na Christus. Het had mogelijk een terras, een open tuin en een portiek tot ver in de tempel. De vloer was bedekt met zwart, bruin en witte warmer. Daarnaast hebben archeologen ook verf en pigmenten gevonden. Mogelijk had een kunstenaar een werkplek in de tempel. Vanaf hier kun je naar de Basin restaurant wandelen. Hier kun je, voordat je naar het Klooster klimt, nog even iets drinken en eten. Ook zie je een vijver, waarbij de rivier (Wadi Musa) in stroomt. Als je nog even wilt uitrusten om de zware klim naar het klooster te ondernemen, is dit een fijne plek om te genieten.
De lunch zouden we nuttigen bij Het Klooster, maar eerst stond de zware trail naar Het Klooster te wachten: een trap van ruim 850 treden (!). Op het eerste ogenblik lijkt deze trap in een goede staat, maar dat is niet helemaal waar. De trap is oud en gevormd uit rotsen. Sommige passages zijn in een slechte staat, andere zijn gerenoveerd, terwijl andere compleet nieuw gebouwd zijn, maar ook passages die goed bewaard zijn gebleven. Het is geen trap die recht omhoog gaat, maar je komt langs valleien en bergen. Het is een soort omhooggaande natuur-trail door berggebied, in een vorm van een trap. Er is geen lift, dus je moet deze klim per voet doen. Daarnaast, moet je tijdens de trail goed uitkijken voor ezels. Dat betekent, dat je soms ruimte moet geven aan ezels die passeren, voordat je verder kunt. Op deze ezels rijden stomme toeristen die zichzelf omhoog en zelfs omlaag zich laten rijden door deze arme dieren. Ik zou niet eens zon ritje durven te maken, omdat de trap dus van een slechte kwaliteit is en soms een groep van 5 ezels wordt aangestuurd door een kind. Je kunt een ezel huren, maar ik vind dat diegene die dat doen echt stom. De ritjes zijn duur, maar dat is het probleem niet. Het probleem is dierenmishandeling. Kinderen van de leeftijd van 8 tot 15 jaar rijden en wandelen langs de ezels en behandelen ze slecht en vinden dat ze alles met deze dieren mogen doen wat zij willen. De ezels worden publiekelijk geslagen. Zoals wat ik heb gezien: een ezel weigerde een toerist te rijden. Het jochie pakte een steen en begon hiermee de ezel te slaan op het hoofd van het dier. Toen wij geschokt stonden te kijken werd het jochie agressief en begon te schreeuwen: “Het is mijn ezel, niet die van jullie. Het zijn mijn zaken en niet die van jou”. Vervolgens moest die ezel nog steeds de toerist verplaatsen, en de toerist vond dat de normaalste zaak van de wereld. Helaas weten de kinderen die de ezels mishandelen ook niet beter, ze kopiëren het gedrag van oudere kinderen/tieners. Je ziet in Petra veel kinderen, bij marktstandjes, bij ezels, echt overal. Ik vind dat deze kinderen naar school moeten gaan, in plaats van te werken. Echter, vaak is de financiële situatie van deze gezinnen slecht en verdienen kinderen vaak nog meer dan de volwassenen. Als de kinderen naar school zouden gaan, zou een deel van het probleem van de dierenmishandeling zijn opgelost. Echter, het grootste deel van het probleem zijn nog de toeristen. Het is duidelijk te zien dat deze ezels slecht worden behandeld: ze zijn ondervoed, ze lopen mank, ze hebben wondjes en ontstekingen. Je kunt makkelijk zien dat de ezels in een zeer slechte condities verkeren. Daarnaast, moeten deze kleine ezels soms toeristen van over de 100kg vervoeren. Je kunt aan de ezels zien dat deze moeite hebben om het gewicht te dragen en de trail te wandelen. Sommige zakken bijna in elkaar door het gewicht. En dit elke dag lang. Ik kan zo woedend worden op deze toeristen die er nog steeds voor betalen en deze situatie in de hand houden. Je ziet het toch? Waarom doe je het dan? Dit is echter het enige negatieve aan de trail. De trail is zwaar, op het heetst van de dag nog wel, maar heel erg mooi. Je passeert mooie passages in de Wadi Arabia. Het beste kun je deze trail aan het eind van de dag doen, maar dan is het echt druk. Ik heb er denk ik 45 minuten over gedaan. Oké, ik geef toe dat ik uitgerust heb om de mooie passages en valleis te kunnen bezichtigen. Halverwege zei een man “je bent pas halverwege”. Like whut? Halverwege? We waren er toch bijna? Niet dus, de man had gelijk. Daarna ging de trail steeds steiler. Met het laatste gedeelte als ergste. Bij een souvenir winkeltje zat een vrouw “nog maar 2 minuten dan ben je er”. Mijn hart ging tekeer, nog 2 minuten hoe moet ik dit overleven? Aan het einde, kreeg de trail een bocht. Hier zat Sandra. “Ik kon de laatste 10 stappen echt niet meer, ik hoor de andere, maar ik ben zo kapot, ik kon ze niet meer volgen”. Wij hielpen waar overeind en liepen naar het cafeetje waar de rest zat. Ik plofte op de bank. “Waar is nu het Klooster?”, vroeg ik. Sommige begonnen te lachen. Ik snapte niet waarom, dus ging rondkijken. En daar stond hij, het Klooster! Een beetje verstopt in een hoekje als je de trail uit hebt gelopen, maar toch… oeps, blunder, haha. Ik genoot van het uitzicht, we namen een drankje en de lunch. Het Klooster (al-Deir of al-Deyr in het Arabisch) is groot, groter dan de Schatkamer. Dit gebouw wordt het Klooster genoemd, omdat er een groot kruis in hangt. Men dacht eerst dat dit gebouw een kerk of een klooster was, vandaar de naam. Echter, dit was een tempel opgeofferd aan de Nabateese Koning Obodas I, die de laatste eeuw voor Christus heeft geregeerd. Je kunt ook binnen, je ziet het kruis hangen, maar het is maar één grote ruimte. Daarnaast, kun je vanuit dit plateau verschillende kleine trails doen naar “the best view of the World” (het beste uitkijkpunt van de wereld”). Deze trials zijn vergelijkbaar als de Trail naar het Klooster, met trappen uit rotsen. Er is maar een weg, omhoog en omlaag. Met een groepje gingen we ze bezoeken. Vanaf sommige punten kon je het Klooster zien, ver weg in de rotsen van de Wadi Arabia en je had een mooi uitzicht over de Wadi Arabia. Het voelt niet meer alsof je in Petra bent, maar in de bergen van de natuur. Na een tijdje verlieten we deze plateaus en namen we afscheid van het Klooster. Nu dezelfde 850 treden omlaag. Dat koste ons 30 minuten. We stonden ook een paar minuten stil, dit dankzij het incident met de ezels. Ik heb geleerd van mijn paardenliefhebbende familie om nooit achter een paard met paniek te lopen, dus daarom heb ik ook niet de ezel van achter gepasseerd. Een paard in paniek kan hard schoppen naar achter.
Toen we weer beneden stonden, besloten we om het Klooster van boven te gaan bezichtigen. Dus, met een groepje wandelde we snel door de Colonnaded Street, en namen wat fotostops bij bezichtigen. Ik zal nu de zuidkant bespreken, beter bekend vanwege de tempels en de tuinen. Ik zal beginnen aan het “einde” van de straat (of het begin als je terug loopt naar de Schatkamer). Je kunt een kijk nemen bij het Basin Museum, waarbij veel kunst tentoongesteld staat uit Petra. Het is gratis. Je kunt vanuit hier het “Nazzal’s Camp” bezoeken. Het was een hotel van de Nazzal familie, het enige hotel in Petra waar men vroeger kon overnachten. Het bevatte 11 kamers en is gebouwd in 1943. Momenteel wordt dit oude hotel gebruikt om archeologen in te huisvesten. Vanaf hier kun je de Qasr-al-Bint, of Qasr-al-Bint-al-Faraoun of "Palace of the Pharaoh's Daughter" (Het Paleis van de Dochter van de Farao) bezoeken. Het is gebouwd uit de laatste eeuw voor Christus. De naam is afkomstig van een oud Bedoeïenen verhaal van een farao. Het verhaal gaat zo: nadat de farao zijn rijkdom in de Schatkamer had gestoken, was hij wanhopig, en wou hij de Israëlieten volgen. Hij bouwde dit huis om zijn dochter in te huisvesten en veilig te stellen toen hij weg ging. Deze tempel is bekend vanwege zijn 3 meter lang altaar van marmer. Vanaf hier, kun je de Temenous tuin bezoeken, en de Temnous, een Romeinse tempel. Archeologen denken aan de ruïnes te zien dat hier een poort was met vrijstaande kolommen. Vanaf hier, kun je de tuin bezoeken, welke diverse Romeinse baden hadden. Deze baden zijn nu bezoekbaar als 3 kamers. Vanaf hier loop je naar de Grote Tempel, die je alleen kunt bezoeken indien je een 25 meter lange trap oploopt. Deze tempel noemt men niets voor niets de grootste tempel. Het is 700 vierkante meter en daarmee het grootste gebouw in Petra. Mogelijk was dit gebouw geen tempel, maar een handelscentrum, of vergaderingcentrum, waarna later een raadszaal van werd gebouwd. Nadat je de trap hebt beklommen, ga je via een lage tuin naar binnen, waarna je vier grote kolommen tegenkomt. Deze kolommen waren oorspronkelijk rood geverfd. Het gebouw was complex, het bevatte meerdere verdiepingen. Als je goed kijkt, kun je een Indische Olifant zien, het bewijs dat de Nabateeërs goed verbonden waren met de Aziatische Oosterse landen. Daarnaast, bevat de Grote Tempel ook nog een theater, 7 meter in diameter en gaf plek aan 600 mensen. Vanaf de Grote Tempel kun je het tuinterras bezoeken, waar een groot zwembad van 43 meter lang, 24 meter wijd en 2,5 meter diep was. Als extra luxe was er een klein eilandje ten midden in het zwembad. Kijk, een ressort!
Oké, het werd tijd om de Danqur al-Khazneh trail te gaan doen, ook wel bekend als de “verborgen trail”. Ik deed dit met een klein groepje. Ik heb gekozen om deze trail te doen, omdat we iets langer waren gebleven bij de kijkpunten bij het Klooster, anders had ik tijd om de trial van de Hooggelegen Plaatsen der Offers te lopen. Eigenlijk ging hier mijn voorkeur naar uit, maar ik wou het niet alleen lopen. De reden waarom dit ook wel de Verborgen Trail wordt genoemd, is dat heel weinig mensen het bestaan hiervan af weten. Je komt uit op een plateau waarbij je vanuit boven uitzicht hebt op de Schatkamer. Wij zijn geen toeristen tegengekomen. Wel een eenzame bedoeïenen man. Hij gaf ons wat aanwijzingen, maar in feite was het niet nodig, de trail volgt zich vanzelf. Daarnaast waren we meteen groepje, dat voelt gewoon veilgier. Het is wel een zware trail, opnieuw, maar ik weet niet hoeveel treden we deze keer omhoog moesten. Misschien ook maar beter, haha. Wanneer we het plateau bereikte, konden we genieten met een kop koffie of thee, aangezien er een klein standje stond. Van de foto’s lijkt het alsof we op de richel zitten, maar in feite zitten we er nog ver vanaf. Ik heb geen hoogtevrees, maar ik wil veilig zitten. Ook andere meiden met hoogtevrees hadden er geen problemen mee. Vanaf hier, kun je in alle rust genieten van de Schatkamer, en de drukte er rondom heen. Als je tijd hebt, kun je beter deze trail of de andere trail te doen voor de Hooggelegen Plaatsen der Offers. Helaas heb ik deze andere trial niet gelopen, aangezien je uitkomt bij de zuidkant van Petra en andere tombes en ruïnes bezoekt. Ook tijdens de trial, overigens. De tombes die je tegen komt zijn onder andere het Romeinse Soldaatgraf de Tombe van de Renaissance en het Triclinium. Als je echt alles van Petra wilt zien, moet je twee dagen gaan, echter, grote kans dat je dan ook niet alle trails ziet. Er zijn diverse trails (wel onder begeleiding van een ervaren gids), die je ver in de Wadi Arabia brengen. Als je dit wilt, moet je minimaal 3 dagen verblijven. Als je echt haastig bent, zou je misschien Petra in één dag kunnen doen. Let op, dan kun je nergens even rusten, zitten, en moet je in staat zijn om best snel de trails te kunnen afleggen. We gingen weer naar beneden. Andere van de groep waren gelukkig, zij gingen morgen de trail doen voor de Hooggelegen Plekken des Offers. Omdat ik dan de paardrijden excursie had geboekt, zou ik ze niet kunnen vergezellen. Er waren zelfs die ook de paardrijdtocht hadden geboekt en de Turkse Hammam een dag van te voren hadden gedaan. Zij kozen om de Trial van de Hooggelegen Plekken des Offers toch te doen. Ik had er dus helaas geen tijd voor. Andere wouden de dag nog afsluiten bij het café. Ik besloot echter om maar gebruik te maken van mijn voorgeboekte Turkse Hammam (die ik bij boeking had gereserveerd). Tijd om terug te gaan. Ik ontmoette toevallig een paar andere van onze groep, die ook terug naar de bus gingen. We liepen terug naar de Schatkamer. Het was nu tijd om vaarwel te zeggen tegen de mooie schatkamer. Door het zonlicht was hij mooi rosé gekleurd. Ik draaide me nog een paar keer om nog te genieten van de Schatkamer, terwijl we dieper in de Siq liepen, tot de Schatkamer niet meer zichtbaar is. Tot ziens Schatkamer, je bent het mooiste wat ik tot heden heb gezien. Ik weet niet meer of ik je ooit zal zien, vaarwel.
De bus stond te wachten en bracht ons naar het hotel. De andere die later kwamen, hadden keus uit genoeg taxi’s. Het was tijd voor mijn Turkse Hammam! De reisleider ging ook mee, ze zei dat we een bikini aan moesten doen en een handdoek mee te nemen vanuit het hotel. Ze vond dit een goede hammam, het was ook de beste uit Petra. Zij besloot om ook mee te gaan. De Turkse Hammam was in ons hotel, en nog schuin tegenover mijn kamer. Ideaal, zo hoef ik niet met mijn bikini en handdoek door het hotel heen te rennen. Ik nam in mijn kamer nog snel een douche. Ik heb flink gezweet door de zware trails en ik vind het niet fijn en hygiënisch als ik zo vies aan kwam zetten. Ook kon ik even snel gebruik maken om mijn haar te wassen. Een Hammam is een Turks badhuis, dus in feite wordt je schoongemaakt, en een massage krijgt. In deze Hammam waren alleen mannen werkzaam. Ik vond dat een beetje apart, aangezien dit toch een Arabisch land was. Ik had verwacht dat vrouwen een vrouwelijke medewerker kregen. Maar geen nood aan de man. Een hammam bestaat uit 3 ruimtes. De eerst ruimte is een Hararet. Een kleine stoomkamer. Je kon elkaar niet zien zitten, het hing vol met stoom en was heel erg heet. Ik begon meteen te zweten, maar ik voelde me niet vies. Het was echt heel erg fijn om alles nu eruit te zweten naar zon zware dag. Een voor een mocht iemand mee naar de tweede kamer. Elke kamer had een verwarmde marmeren tafel, waar je op moest liggen. Ze goten warm water over je heen. De Tellak (de medewerker) gaf me een scrub met goede scrubzout en een handschoen. Het is een goede kwaliteitscurb, niet te hard, niet te zacht. Op een punt moest ik mijn takinitop uit doen. Een bikini is handiger, die klik je los, een tankini trek je uit. Oké, onhandig… na de scrub gieten ze warm water over je heen. We gingen naar de derde kamer, waar je werd ingezeept met schuimende olijfzeep en meteen een massage kreeg. Ook hier moest de top uit. Geen nood aan de man, met een handdoek kon ik alle verbergen. De hammam was echt lekker, het inzepen ook, de massage ook. Dit had ik wel verdiend na een zware dag in Petra. Echt een goede afsluiter van de dag, een relax begin van de avond. Na de derde kamer, konden we bijkomen in een bubbelbad. Heerlijk gezellig nakletsen van Petra. Na de Turkse Hammam was het tijd voor diner en een paar drankjes. We doken wel vroeg in bed. We waren moe van de vele indrukken en de zware dag. Sommige moesten vroeg op, omdat de trail voor de Hooggelegen Plaatsen der Offers om 7 uur begon. Elianne en ik gingen paardrijden, en we zouden om 9 uur worden opgepikt. O ik heb zo heerlijk geslapen van alle indrukken en de zware dag. Ik heb eindelijk Petra gezien. Een van de Nieuwe Zeven Wereldwonderen. Dat brengt mij score op 1/7 (of 8, indien je de Piramiden in Egypte meetelt). Dus nog 6 (of 7) te gaan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
