Dag 4: Stourhead Garden en Shaftesbury
Blijf op de hoogte en volg Anne
16 Juli 2012 | Verenigd Koninkrijk, Swindon
Dag 4: Stourhead Garden en Shaftesbury (16-07-2012).
Voordat de reis begon, leek deze dag een van de saaiste dagen uit het programma. We zouden de stadjes Shaftesbury en Milton Abbas bezoeken in de middag en in de ochtend de Stourhead Gardens, een tuin. Vooral dat laatste leek ons suf; wat kun je van een tuin verwachten? Uiteindelijk bleken we hierin compleet fout te zitten, want achteraf waren the Stourhead Gardens toch een van de hoogtepunten van de reis.
We stonden vandaag vroeger op dan voorgaande dagen. Vandaag was er een druk programma. We vertrokken om half 9. Hiervoor hadden we eerst een ontbijt. Het ontbijtbuffet was kleiner dan in het vorige hotel, er was minder aanbod, maar nog wel genoeg keus. Er was traditioneel Engels ontbijt en een normaal ontbijt. Er was fruit, yoghurt, brood en beleg aanwezig. Ook croissants en kleine harde broodjes en/of bollen. De broodjes waren vers en het ontbijt was lekker. Bij het ontbijt kreeg je het diner menu van de avond al te zien. Je kreeg een lijstje waar je je keuze uit 3 voor-, hoofd-, en nagerecht kon kiezen. Ik koos voor een tomaten-mozerella salade met pesto, penne pasta met knoflookbrood, en de lemon delice (citroen taartje).
Hierna vertrokken we naar Stourhead Gardens. Onderweg begon het te regenen. Toen we aankwamen regende het ook nog. De chauffeur regelde een groepsprijs voor de tickets, waarna we naar binnen konden. Het stopte toen met regenen, althans voor een tijdje :P De wandelroute van de tuin (ik noem het eerder een park) was 2 miles (ca 3 km). Het park was heel erg mooi. Doordat het had geregend leek de tuin extra gekleurd: het groen van de bomen en de stuiken kwam zo meer na voren. Ook de groten kon je goed ruiken, als je daar onder door liep. De tour bracht ons eerst bij een groot huis, genaamd "Old Stourhead House". Het huis was een grootte villa, gebouwd door Henry Hoare I in 1717. Het huis had een grote tuin, en bevatte ook de Ice Cave. De tuin werd in ca 1740 ontworpen door Henry the Magnificent (Henry Hoare II), na de dood van Henry Hoare I. In de tuin werd een bruggetje gebouwen over het meer en diverse tempels aangelegd. Dit allemaal in de bekende "gothic" style die je vaker ziet in Engeland. Via het huis kwamen we uit bij de de Ice Cave (ijsgrot). Deze grot was een diepe put. o.a. Henry Hoare II gebruikte deze diepe put als een soort diepvries. Ijs vanuit het meer werd in ijsblokken geslagen en in de grot gelegd. Doordat de grot diep was en er een soort huisje van is gemaakt (zodat de kuil/put zelf bedekt was), kon het ijs een aantal jaar in de grot blijven liggen zonder te smelten. In het ijs werd o.a. vlees, desserts en ander bederfelijk eten in bewaard. Zodat men ook in de zomer voor hun gasten desser's zoals ijs en goed vlees kon serveren, waardoor hun eer en naam hoog kon blijven staan.
Het park bevatte ook een Obelisk. Deze is gebouwd in 1839 en een kopie van de Obelisk uit 1746 gebouwd door Henry Hoare II.
Het park bevatte ook een meer waar je helemaal om liep. Ook waren er hoogteverschillen. Soms liep je op de top van de heuvel, even later weer eronder. Om het meer waren er allemaal bloemen, stuiken en bomen geplant. Dit was heel erg mooi.
Halverwege de tocht kwam er een flinke Engelse bui voorbij, tot ongeveer het einde van de wandeling. Het begon nu heel hard te regenen. Gelukkig hadden we een paraplu en zijn we doorgelopen.
We kwamen door The Gretto. Dit is een grot, welke door het weer nu rook, gebouwd uit stenen. Midden in de grot was een opening waardoor je een uitzicht had op het meer. In deze grot stonden ook een paar beelden. Via een trap, gemaakt uit stenen, kon je omhoog. Je moest hier wel uitkijken dat je niet viel, want de stenen konden met dit weer glad zijn.
Het park was versierd met meerdere grotten waar door je door kon lopen en een paar authentieke Engelse huisjes waar je in kon kijken.
In het park was er ook de "Temple of Apollo", Geïnspireerd op de Romeinse tempelbouw. Toen we daar aankwamen om even binnen te kijken was een medewerker van het park verbaasd dat er nog bezoekers waren met deze harde bui. De bui was nog niet over en was nu ongeveer op haar hoogtepunt. De tempel was heel erg mooi van buiten en er hing een kunstwerk aan het plafon. De medewerker waarschuwde ons om voorzichtig de heuvel naar beneden te lopen; het pad was van steen en de stenen waren glibberig met dit weer.
De tour was bijna aan het einde. We hebben bij de giftshop nog even gedronken en richting de bus gelopen. Het regende stopte. Ondanks de bui was dit park heel erg mooi. Op naar Shaftesbury!
Aangekomen in Shaftesbury regende het daar ook. Het was lunchtijd dus hadden we besloten om te gaan lunchen. We bestelde beide "Cream tea". Hierbij worden scone's (zoete semi-harde broodjes) geserveerd met cream botter en jam. Je snijd de scone's door, en je smeert de boter met de jam erop. Uiteraard wordt dit geserveerd met een kan thee. De bediening was heel erg traag. We hadden zeker 3 kwartier moeten wachten op de cream tea, waardoor we veel minder tijd meer hadden om Shaftesbury te verkennen.
Na de Crema tea zijn we eerst richting de "Golden Castle" gelopen. De regen was inmiddels gestopt, maar het was nog wel erg bewolkt. Hier had je uitzicht over de vallei. Een typisch Engels uitzicht; weilanden in verschillende kleuren (o.a. groen en geelachtig) met heuvels. De weilanden werden gescheiden door struiken. Daarna zijn we naar de bekende "Golden Hill" gelopen. Dit is een straatje met huizen aan de ene kant van de straat, aan de andere kant een stadsmuur. De huizen zijn gebouwd op een heuvel naar beneden en er zit een bocht in. De straat bestaat uit stenen. Dit was heel erg mooi om te zien. Helaas hadden we niet veel tijd meer en stond de bus al weer te wachten.
De chauffeur/reisleiding deed een suggestie om een deel van het programma te skippen. Dit deel van het programma was "Milton Abbas", een dorpje met een straat met witte huisjes en rieten daken. Veel mensen van de bus waren moe en hadden hier weinig interesse in. Ook het weer was voor sommige mensen "de druppel" om deze excursie te skippen en wouden terug naar het hotel. Daarnaast was het nog een lang eind rijden er heen, en nog een flink stuk terug naar het hotel.
Aangekomen bij het hotel zijn we even door de winkelstraat gelopen. Hierna hadden we diner. Het voorgerecht viel een beetje tegen. Er was geen pesto op de tomaten-mozerella salade aangebracht, maar een waterachtige "saus" een paar druppels. Het hoofdgerecht was lekker. De tomatensaus was lekker vers gemaakt van verse tomaten en de pasta was niet al te zacht, maar het had wat steviger mogen zijn. Het nagerecht zag er heel mooi uit: dit was het citroen taartje. Echter was de smaak te overheersend: het was te zoet en te zuur. Het was lekkerder geweest als het toetje minder zoet was en wat frisser.
's Avonds zijn we met Marit en Geri nog naar de pub geweest. De Abbot Ale, mijn nieuw favoriete bier, was helaas uitgekocht. Toen heb ik "The Railway" bier geproefd. Deze was iets bitterder en minder fruitiger dan de Abbot Ale, maar deze was ook heel erg lekker. En uiteraard tot de nek toe gevuld met amper een schuimlaag.
Na het pub bezoek zijn we gaan slapen in onze kamer. De volgende dag stonden Wells en Bath op het programma, dus weer een drukke dag.
Voordat de reis begon, leek deze dag een van de saaiste dagen uit het programma. We zouden de stadjes Shaftesbury en Milton Abbas bezoeken in de middag en in de ochtend de Stourhead Gardens, een tuin. Vooral dat laatste leek ons suf; wat kun je van een tuin verwachten? Uiteindelijk bleken we hierin compleet fout te zitten, want achteraf waren the Stourhead Gardens toch een van de hoogtepunten van de reis.
We stonden vandaag vroeger op dan voorgaande dagen. Vandaag was er een druk programma. We vertrokken om half 9. Hiervoor hadden we eerst een ontbijt. Het ontbijtbuffet was kleiner dan in het vorige hotel, er was minder aanbod, maar nog wel genoeg keus. Er was traditioneel Engels ontbijt en een normaal ontbijt. Er was fruit, yoghurt, brood en beleg aanwezig. Ook croissants en kleine harde broodjes en/of bollen. De broodjes waren vers en het ontbijt was lekker. Bij het ontbijt kreeg je het diner menu van de avond al te zien. Je kreeg een lijstje waar je je keuze uit 3 voor-, hoofd-, en nagerecht kon kiezen. Ik koos voor een tomaten-mozerella salade met pesto, penne pasta met knoflookbrood, en de lemon delice (citroen taartje).
Hierna vertrokken we naar Stourhead Gardens. Onderweg begon het te regenen. Toen we aankwamen regende het ook nog. De chauffeur regelde een groepsprijs voor de tickets, waarna we naar binnen konden. Het stopte toen met regenen, althans voor een tijdje :P De wandelroute van de tuin (ik noem het eerder een park) was 2 miles (ca 3 km). Het park was heel erg mooi. Doordat het had geregend leek de tuin extra gekleurd: het groen van de bomen en de stuiken kwam zo meer na voren. Ook de groten kon je goed ruiken, als je daar onder door liep. De tour bracht ons eerst bij een groot huis, genaamd "Old Stourhead House". Het huis was een grootte villa, gebouwd door Henry Hoare I in 1717. Het huis had een grote tuin, en bevatte ook de Ice Cave. De tuin werd in ca 1740 ontworpen door Henry the Magnificent (Henry Hoare II), na de dood van Henry Hoare I. In de tuin werd een bruggetje gebouwen over het meer en diverse tempels aangelegd. Dit allemaal in de bekende "gothic" style die je vaker ziet in Engeland. Via het huis kwamen we uit bij de de Ice Cave (ijsgrot). Deze grot was een diepe put. o.a. Henry Hoare II gebruikte deze diepe put als een soort diepvries. Ijs vanuit het meer werd in ijsblokken geslagen en in de grot gelegd. Doordat de grot diep was en er een soort huisje van is gemaakt (zodat de kuil/put zelf bedekt was), kon het ijs een aantal jaar in de grot blijven liggen zonder te smelten. In het ijs werd o.a. vlees, desserts en ander bederfelijk eten in bewaard. Zodat men ook in de zomer voor hun gasten desser's zoals ijs en goed vlees kon serveren, waardoor hun eer en naam hoog kon blijven staan.
Het park bevatte ook een Obelisk. Deze is gebouwd in 1839 en een kopie van de Obelisk uit 1746 gebouwd door Henry Hoare II.
Het park bevatte ook een meer waar je helemaal om liep. Ook waren er hoogteverschillen. Soms liep je op de top van de heuvel, even later weer eronder. Om het meer waren er allemaal bloemen, stuiken en bomen geplant. Dit was heel erg mooi.
Halverwege de tocht kwam er een flinke Engelse bui voorbij, tot ongeveer het einde van de wandeling. Het begon nu heel hard te regenen. Gelukkig hadden we een paraplu en zijn we doorgelopen.
We kwamen door The Gretto. Dit is een grot, welke door het weer nu rook, gebouwd uit stenen. Midden in de grot was een opening waardoor je een uitzicht had op het meer. In deze grot stonden ook een paar beelden. Via een trap, gemaakt uit stenen, kon je omhoog. Je moest hier wel uitkijken dat je niet viel, want de stenen konden met dit weer glad zijn.
Het park was versierd met meerdere grotten waar door je door kon lopen en een paar authentieke Engelse huisjes waar je in kon kijken.
In het park was er ook de "Temple of Apollo", Geïnspireerd op de Romeinse tempelbouw. Toen we daar aankwamen om even binnen te kijken was een medewerker van het park verbaasd dat er nog bezoekers waren met deze harde bui. De bui was nog niet over en was nu ongeveer op haar hoogtepunt. De tempel was heel erg mooi van buiten en er hing een kunstwerk aan het plafon. De medewerker waarschuwde ons om voorzichtig de heuvel naar beneden te lopen; het pad was van steen en de stenen waren glibberig met dit weer.
De tour was bijna aan het einde. We hebben bij de giftshop nog even gedronken en richting de bus gelopen. Het regende stopte. Ondanks de bui was dit park heel erg mooi. Op naar Shaftesbury!
Aangekomen in Shaftesbury regende het daar ook. Het was lunchtijd dus hadden we besloten om te gaan lunchen. We bestelde beide "Cream tea". Hierbij worden scone's (zoete semi-harde broodjes) geserveerd met cream botter en jam. Je snijd de scone's door, en je smeert de boter met de jam erop. Uiteraard wordt dit geserveerd met een kan thee. De bediening was heel erg traag. We hadden zeker 3 kwartier moeten wachten op de cream tea, waardoor we veel minder tijd meer hadden om Shaftesbury te verkennen.
Na de Crema tea zijn we eerst richting de "Golden Castle" gelopen. De regen was inmiddels gestopt, maar het was nog wel erg bewolkt. Hier had je uitzicht over de vallei. Een typisch Engels uitzicht; weilanden in verschillende kleuren (o.a. groen en geelachtig) met heuvels. De weilanden werden gescheiden door struiken. Daarna zijn we naar de bekende "Golden Hill" gelopen. Dit is een straatje met huizen aan de ene kant van de straat, aan de andere kant een stadsmuur. De huizen zijn gebouwd op een heuvel naar beneden en er zit een bocht in. De straat bestaat uit stenen. Dit was heel erg mooi om te zien. Helaas hadden we niet veel tijd meer en stond de bus al weer te wachten.
De chauffeur/reisleiding deed een suggestie om een deel van het programma te skippen. Dit deel van het programma was "Milton Abbas", een dorpje met een straat met witte huisjes en rieten daken. Veel mensen van de bus waren moe en hadden hier weinig interesse in. Ook het weer was voor sommige mensen "de druppel" om deze excursie te skippen en wouden terug naar het hotel. Daarnaast was het nog een lang eind rijden er heen, en nog een flink stuk terug naar het hotel.
Aangekomen bij het hotel zijn we even door de winkelstraat gelopen. Hierna hadden we diner. Het voorgerecht viel een beetje tegen. Er was geen pesto op de tomaten-mozerella salade aangebracht, maar een waterachtige "saus" een paar druppels. Het hoofdgerecht was lekker. De tomatensaus was lekker vers gemaakt van verse tomaten en de pasta was niet al te zacht, maar het had wat steviger mogen zijn. Het nagerecht zag er heel mooi uit: dit was het citroen taartje. Echter was de smaak te overheersend: het was te zoet en te zuur. Het was lekkerder geweest als het toetje minder zoet was en wat frisser.
's Avonds zijn we met Marit en Geri nog naar de pub geweest. De Abbot Ale, mijn nieuw favoriete bier, was helaas uitgekocht. Toen heb ik "The Railway" bier geproefd. Deze was iets bitterder en minder fruitiger dan de Abbot Ale, maar deze was ook heel erg lekker. En uiteraard tot de nek toe gevuld met amper een schuimlaag.
Na het pub bezoek zijn we gaan slapen in onze kamer. De volgende dag stonden Wells en Bath op het programma, dus weer een drukke dag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
